De donkere kamer van Damocles

De donkere kamer van Damocles

Samenvatting De donkere kamer van Damocles

Henri Osewoudt is de zoon van een sigarenwinkelier te Voorschoten. Als hij nog op de lagere school zit, vermoordt zijn moeder zijn vader in een vlaag van waanzin. Henri wordt opgevoed door zijn oom Bart Nauta in Amsterdam. Op de middelbare school gaat hij niet om met zijn klasgenoten. Hij leeft in een isolement en gaat alleen om met zijn zeven jaar oudere nicht Ria. Hij doet aan judo, waardoor zijn voeten vergroeien. Hij is lelijk, heeft geen baard en een hoge stem. Ook Ria is lelijk.

Als Henri 18 is, trouwt hij met Ria; hij zet zijn vaders zaak voort en zijn moeder woont bij hen in. Henri is afgekeurd voor militaire dienst, maar is wel bij de Burgerwacht. Als de oorlog uitbreekt, moet hij op wacht staan bij een postkantoor.

Biografie Willem F. Hermans

Op 1 september 1921 werd Willem Frederik Hermans geboren in Amsterdam. Hij is tweede en laatste kind van Johan en Henrika Hermans. In 1927 vindt hij de electro magnetische rem uit. Pas in 1932 komt hij erachter dat deze uitvinding al eerder door iemand was gedaan en schrijft in 1979 hierover een boek "Scheppend nihilisme" geheten. Hij studeerde van 1933 tot 1940 aan het Barleusgymnasium. Tussentijds, twee jaar voor zijn afstuderen wordt hij lid van de letterkundige vereniging DVS en wint de eerste prijs in een opstellenwedstrijd. Hij gaat dan tegen zijn zin, op aandrang van zijn vader, sociografie studeren. Hetzelfde jaar pleegt zijn zus en zijn neef zelfmoord, wat terug komt als thema in het boek "Ik heb altijd gelijk". Een jaar na het Barleusgymnasium stapt hij over naar de studie fysische geografie. Hij doet kandidaatsexamen en schrijft intussen gedichten en verhalen. Ook verschijnt zijn eerste roman "Conserve".Van 1946 tot 1948 is hij redacteur van Criterium. Twee jaar later legt hij zijn doctoraal examen af en treedt in het huwelijk. Hij wordt dan redacteur van Podium. In 1952 wordt er een proces tegen hem gevoerd vanwege zijn boek "Ik heb altijd gelijk", omdat dit kwetsend zou zijn voor rooms-katholieken. Hiervan wordt hij vrijgesproken.

Drie Jaar later gaat hij werken als fysisch geograaf, onder andere in Scandinavië. Dan wordt zijn zoon Rupert geboren. Weer drie jaar later wordt hij benoemd tot lector fysische geografie aan de Groningse Universiteit.

Op een gegeven moment raakt hij in conflict met zijn uitgever G.A. van Oirschot over het herdrukken van boeken en zijn honorarium. Zijn verdere werken worden nu bij de Bezige Bij gepubliceerd.

In 1963 wordt zijn roman "De donkere kamer van Damocles" verfilmd onder de titel "Als twee druppels water" en drie jaar later krijgt hij de Vijverbergprijs voor zijn roman "Nooit meer slapen". Hij weigert deze prijs en laat hem overmaken aan de actie "Eten voor Afrika" en ook in 1972 weigert hij de P.C. Hooft prijs. In 1973 neemt Hermans ontslag als lector en vestigt zich als schrijver in Parijs. Vanuit Parijs verzorgt hij drie jaar lang onder het pseudoniem Age Bijkaart een wekelijkse rubriek in het Parool, gebundeld onder de titel "Boze brieven van Bijkaart".

In 1977 vindt er een bekroning plaats van zijn oeuvre met de grote prijs der Nederlandse letterkunde, die aan hem wordt uitgereikt door de Belgische koning in Brussel. Een tijd later, in 1986, zijn exposities van foto's van zijn hand te zien in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Maar een jaar later wordt hij in Amsterdam als ongewenst persoon verklaard, omdat hij de culturele boycot tegen Afrika aan zijn laars lapte. Dan verhuist hij naar Brussel.

In 1990 wordt Hermans benoemd tot eredoctor in de letterkunde en wijsbegeerte aan de Universiteit van Luik en drie jaar later is hij weer welkom in Amsterdam, waar hij het Boekenweekgeschenk "In de mist van het schimmenrijk" presenteerde.

Willem Frederik Hermans stierf op 27 april 1995 in Utrecht. 

  Bron: http://www.scholieren.com/biografie/600

Foto serie

Ik heb deze serie zo gemaakt, omdat het over de thema’s gaat van het boek. Ik heb hier leuke foto bij gedaan om het een leuke foto serie van te maken, omdat het anders heel droevig is omdat het  in de WOII is gebeurt. We zien rechts boven een dubbelganger en die heb ik gekozen, omdat het in het boek ook voor komt. Dan de superheld, omdat Osewoudt de held speelt in het boek. Dan mandela voor de inspiratie die Osewoudt krijgt van Dorbeck. Dan een foto van de WOII en dat heb ik gekozen, omdat het in die tijd afspeelt. Daarna een foto met werkelijkheid en illusie en dat heb ik gekozen, omdat er dingen gebeuren dat werkelijkheid zijn en illusie. Dan een foto met goed en fout, omdat Osewoudt goede en slechte dingen. En als laatst een plaatje met verzet en collaboratie, omdat het in het boek ook gebeurt.

Motto

Het motto staat achter in het boek, en zegt veel over het thema van het boek. Het is geschreven door Ludwig Wittgenstein:

“Ik kan hem zoeken als hij er niet is, maar hem niet ophangen als hij er niet is.
Men zou kunnen willen zeggen: ‘Dan moet hij er toch ook zijn als ik hem zoek.’
Dit slaat op Osewoudt die maar niet kan aantonen dat Dorbeck bestaat.

 Titel en ondertitel.

De titel van het boek is De donkere kamer van Damokles. Dit is een goede, passende titel voor het boek. De donkere kamer slaat op de foto waarmee Osewoudt’s lot mee bezegeld is. De foto was gemaakt in de donkere kamer. Ook slaat de donkere kamer op eenzaamheid, op onzekerheid en isolement. Damokles was een hoveling aan het hof van Dionysius I van Syracuse (406 – 367 v. Chr) Hij mocht voor een dag koning zijn. Maar deze hing een zwaard aan een paardenhaar boven de troon, om hem aan te tonen in welk gevaar een tiran steeds verkeert. De donkere kamer van Damokles is dus een boek waar een foto een belangrijke rol speelt, en eenzaamheid, en dreiging ook meespelen. Een ondertitel is er niet.

 Mening

Ik vond van het boek dat er goede stukken in zaten. Maar er waren ook minder leuke stukken. Ik vond ook dat er in sommige hoofdstukken hele lange verhalen waren die heel saai waren of nergens op slaan, maar er waren ook stukken die ook lang waren maar wel leuk zijn. Er zijn ook spannende stukken, waar Osewoudt in een situatie komt waar hij uit moet komen of dat hij iets hoort van Dorbeck en dat hij het gaat uitzoeken. Ik vond het einde van het boek ook goed. Ik vond het verhaal over Dorbeck ook goed, maar er waren ook verwarrende dingen in die ik dan twee of drie keer moest lezen om het te begrijpen. In het boek werd er ook onderling gepraat tussen de personages, maar dat vond ik heel onduidelijk. Ik kon moeilijk zien wie er aan het praten was. Soms waren er drie mensen of meer aan het praten en dan was het heel moeilijk om te bergrijpen waar het over gaat en wie er praat. Ik vond het begin van het verhaal ook goed, omdat het niet langdradig is en saai. Want in andere boeken van andere mensen zijn soms de verhalen in het begin heel saai en wordt het pas spannend aan het einde van het boek. Maar ik vond wel dat het verhaal van Osewoudt im het begin een beetje verwarrend, maar na twee keer lezen wist ik het wel. Dit was mijn mening van het boek ‘de donkere kamer van Damocles’ die is geschreven door Willem Frederik Hermans.

Ik hoop dat u hier van geleerd en/of genoten hebt.