Buitenstaander - Renate Dorrestein

Buitenstaander - Renate Dorrestein

Buitenstaanders

Ik heb dit boek gekozen, omdat het een spannende kaft had en ik had de achter kant van het boek gelezen en dat was spannend. Ik ga het eerst hebben over de kaft van het boek. Op de kaft van het boek zie je een huis staan bij water en bomen. Het huis is donker, net zoals het water. Daarentegen is de lucht behoorlijk licht. Ik denk zelf dat doordat het huis zo donker is, dat het daardoor een spannende uiterlijk heeft. Ik denk ook dat je door de kaft een beetje een verhaal krijgt over het boek. Ik zelf vindt de kaft goed gedaan en door dat ze sommige dingen donker heeft gemaakt brengt er spanning op.

Ik ga nu kort vertellen waar het verhaal over gaat. Het gaat over een gezin die op vakantie gaan. Ze rijden op en weg en ze waren aan het kibbelen, waardoor de bestuurder (Max) harder ging rijden en de bocht uitvloog. Hij was in schok en zijn vrouw (Laura) ging hulp zoeken. Toen max weer wakker werd stonden er twee meisjes naast hem. Hij begon te charmeren en zij vrouw zag dat. Zij wou met haar twee kinderen weg gaan. Maar de auto, die door een tractor uit het water is getrokken, had geen accu meer. De volgende dag was ze haar kinderen kwijt.  Laura werd gek en ging naar een psychiater.  Daar werd ze geholpen en achter af bleek alles weer goed te zijn.

Ik verwacht spannende en grappige dingen over het verhaal en ik hoop dat ze ook in het boek terugkomen.

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik het nog niet had gelezen en ik zocht op haar naam en dit boek leek me een leuke boek.

Renate Dorrestein

Renate Dorrestein groeide op in een rooms-katholiek advocatengezin in Amstelveen. Na de nonnenschool en het gymnasium aan het Keizer Karel College ging ze als leerling-journalist werken bij Libelle en Panorama. Door de vele reizen die ze kon maken voor het blad en de ervaringen die ze opdeed, werd haar persoonlijkheid en daardoor ook haar schrijfstijl gevormd. Na een aantal jaren ging ze in 1977 te schrijven.

Dit zijn een paar andere boeken die ze heeft geschreven:

Vreemde streken (1985, roman);

Noorderzon (1986, roman);

Een nacht om te vliegeren (1987, roman);

Korte metten (1988, columns);

Het perpetuum mobile van de liefde (1988, roman);

Het hemelse gerecht (1991, roman);

Ontaarde moeders (1992, roman).

Ik kende de schrijfster nog niet, maar als ik haar tegen kom zou ik wel een vragen willen stellen. Zoals: Waarom ze begon te schrijven? Dat wil ik wel graag weten, omdat ze toch veel boeken heeft geschreven.

Buitenstaanders

Ik heb  dit boek in mei gelezen en het duurt een paar weken voordat ik het uit heb. Dat komt ook doordat ik een langzame lezer ben. Ik had een paar gedachten dat op kwam tijdens het lezen, dat kwam vooral voor als er iets spannends gebeurde. Toen vroeg ik me af wat de personages gingen doen  of wat er met hun zou gebeuren. Mijn mening over het boek is niet verandert, want dat gebeurt maar bij een paar boeken als ik het gelezen ( vooral de Harry Potter boeken). Ik vond het einde het mooiste deel, omdat daar toch alles weer goed kwam met de gezin en bleek achteraf toch niks ergs geweest te zijn.

Het taalgebruik is vlot. Er worden af en toe zinnen gebruikt, die niet goed Nederlands zijn. Deze zinnen worden in de spreektaal echter wel zo gebruikt, waardoor het boek goed te lezen is.

Ik zou het boek misschien aan iemand aan raden, vooral als je van spanning en drama houd is dit boek een goede keuze.

Mijn bronnen zijn:
Wikipedia.nl
Scholieren.com

Duel - Joost Zwagerman

Waarom?

Ik heb dit boek gekozen, omdat de titel me aan sprak en ik had de eerste bladzijde gelezen en dat leek me leuk. Ik vond het ook makkelijk lezen, omdat het niet te grote pagina’s waren en dat er niet te moeilijke woorden in zat.

Samenvatting

Jelmer Verhooff is een negenjarige die indruk wilde maken op zijn klasgenoten door van de hoge duikplank af te duiken. Hij denkt daaraan terug wanneer hij met zijn vuist verderop in het verhaal door het canvas van een waardevol schilderij slaat.

Jelmer Verhooff vertelt dat de meeste mensen vinden dat hij zo’n prachtige woning heeft. Hij woont namelijk in het Hollands museum, waarvan hij conservator is. Jelmer is bijna 40 jaar. Hij organiseert een tentoonstelling van jonge kunstenaars die een moderne opvatting over kunst hebben. De tentoonstelling heet “Duel.” Het motto ervan is: “Dutch artist challenged by modern masters”. Een van de jonge kunstenaressen Emma Duiker vindt het kopiëren van het schilderij Untitled No 18, 1962 van Mark Rotho namelijk ook kunst.

Kunst en bedrog

Het thema is kunst en bedrog en dat kun je door deze zinnen zien die uit het boek komen.

“ ‘De Victory Boogiewoogie van Mondriaan hangt in het Hofstadmuseum toch tegenwoordig achter glas?’ vroeg hij. Olde Hunisk knikte. ‘Goed,’ zei Verhooff. ‘Hoeveel experts zouden Emma Duikers remake nog van het origineel kunnen onderscheiden als zij niet de achterkant met catalogusnummer kunnen bekijken?’  ”

Jelmer Verhoof

Jelmer Verhooff is een directeur die is gaan wonen in de Nieuwe Vleugel van het museum om het kraken te voorkomen. Hij overdenkt daar zijn positie als directeur op zijn 40-jarige leeftijd.

Ik snap zelf niet waarom iemand dat zal doen, want dan gebeurt het niet door krakers maar door hem zelf. En ik snap ook niet waarom hij zou reageert op sommige dingen die normaal zijn en daarom zal ik ook snel geen vrienden met hem zijn.

Taalgebruik

Het taalgebruik van het boek vindt ik gewoon normaal, maar er zitten soms stukjes dat van de vroegere tijd komen. Hier heb je een zin uit het boek waar je het kunt zien.

“Olde Hunisk was kennelijk zo grimmig dat hij Emma’s naam niet meer kon of wilde uitspraken.”

Mijn stemming & Boodschap

Tijdens het lezen bleef mijn stemming het zelfde. Ik vindt lezen al niet leuk en soms vindt ik een boek leuk en dan blijk ik maar doorlezen. Dat heb ik met weinig boek, vooral met de Harry Potter boeken heb ik dat. Maar bij dit boek het ik het niet/niet zo veel. Het was heel langdradig waardoor ik steeds minder zin het in lezen. Maar zo als ik al eerder zei , is dat ik niet veel van lezen hou en dan vindt ik dit boek niet spannend genoeg om mijn stemming te veranderen tijdens het lezen van het boek.

Het boek heeft mij weinig boodschap gebracht. Het was niet zo dat je aan het einde van dit boek iets nieuws wist. Het enige dat ik heb geleerd, is dat sommige mensen heel dom kunnen zijn. Zoals kraken te voorkomen door zelf het pand te kraken.

De Vergelijking

Ik heb mijn boek die ik nu heb gelezen met mijn andere boeken vergeleken. Het is vooral de taalgebruik dat anders is. Dat komt vooral, omdat de eerste boek die ik heb gelezen voor mijn blog komt uit deze tijd en deze niet. Maar het verhaal zelfs is anders. De verhaallijn van Zwarte Sneeuw is in de koude oorlog en Duel is in de tijd dat hacken actief was. Zwarte Sneeuw was ook lekkerder te lezen, omdat er meer spannende dingen in voor kwamen dan in Duel. Doordat het spannender was ging ik ook langer lezen. Maar het is nog steeds niet zo leuk dat ik zelf nog een keer zou lezen.

Vragen

Ik heb twee vragen over jouw mening over dit boek. Ik wil graag weten wat jet er van vindt.

1.       Wat vindt jij van de hoofdpersoon?

2.       Zou je zelf dit boek lezen? Zo ja/nee, waarom?

gouden eeuw

Wijs drie kenmerken aan in het gedicht van het SONNET (zoek op Wikipedia).

Zeventiende-eeuwers gebruikten zelf overigens de woorden Gouden Eeuw nog niet voor hun eigen welvarende tijd.  Ovidius’ vreedzame gouden eeuw is een utopie, een  droom van een verloren paradijs. Pas veel later, vanaf het begin van de negentiende eeuw, gaan Nederlanders het tijdvak tussen 1600 en 1700 de Gouden Eeuw noemen. Vanaf 1585, toen tijdens de Tachtigjarige Oorlog de Spanjaarden definitief de macht terugkregen in Vlaanderen en Brabant, waren bovendien zo’n 150.000 protestantse zuiderlingen als immigranten naar Holland en Zeeland gekomen.

Petrarisktische poezie is liefdesgedichten van pertarca in de 14^e eeuw, via de diverse maniëristische stromingen van de renaissance tot in de barok.

De gedicht normaal:

Zo wie maar eens betreedt de ring van onze kusten,

die vindt een schoon prieel vol allerhande lusten.

Al wat de hemel zendt, of uit de aarde groeit,

dat komt ons met de zee de haven ingevloeid.

God is gelijk een zon, die duizend gouden stralen

laat op onz’ kleine tuin gedurig nederdalen.

Wat ooit aan bomen hing of op de velden stond,

dat komt hier aan het volk gevallen in de mond.

Wat lijdt het heet Braziel op heden felle slagen

om aan ons verre land zijn vruchten op te dragen:

hier is geen suikerriet, dat in de dalen wast,

en toch wordt hier de jeugd met suiker overlast.

Het Indisch rijk gewas van peper, foelie, noten,

wordt hier gelijk het graan op zolders uitgegoten.

Men plukt hier geen kaneel of ander edel kruid,

wij delen ’t evenwel met ganse schepen uit.

Bedenk dit, Hollands volk, bedenk de hoge zegen,

die u door Godes hand als wonder is verkregen:

in al het rijk gewas zijn uwe velden schraal,

maar gij die zelf niets hebt, ge hebt het allemaal.

De gedicht vertaald:

wie maar eens betreedt de ring van onze kusten,

die vindt een schoon prieel vol allerhande lusten.

Al wat de hemel zendt, of uit de aarde groeit,

dat komt ons met de zee de haven ingevloeid.

God is gelijk een zon, die duizend gouden stralen

laat op onze kleine tuin gedurig nederdalen.

Wat ooit aan bomen hing of op de velden stond,

dat komt hier aan het volk gevallen in de mond.

Wat lijdt het heet Brazilië op heden felle slagen

om aan ons verre land zijn vruchten op te dragen:

hier is geen suikerriet, dat in de dalen groeit,

en toch wordt hier de jeugd met suiker overlast.

Het Indisch rijk gewas van peper, foelie, noten,

wordt hier gelijk het graan op zolders uitgegoten.

Men plukt hier geen kaneel of ander edel kruid,

wij delen ’t echter met ganse schepen uit.

Bedenk dit, Hollands volk, bedenk de hoge zegen,

die u door Gods hand als wonder is verkregen:

in al het rijk gewas zijn uwe velden schraal,

maar men die zelf niets hebt, men hebt het allemaal.

3 kenmerken van een gedicht van sonnet:

<!--[if !supportLists]-->1.       <!--[endif]-->Kleine gedichten

<!--[if !supportLists]-->2.       <!--[endif]-->Het is een soort lied

<!--[if !supportLists]-->3.       <!--[endif]-->Het zijn 14 regels per gedicht