Waarom?
Ik heb dit boek gekozen, omdat de titel me aan sprak en
ik had de eerste bladzijde gelezen en dat leek me leuk. Ik vond het ook
makkelijk lezen, omdat het niet te grote pagina’s waren en dat er niet te
moeilijke woorden in zat.
Samenvatting
Jelmer Verhooff is een negenjarige die indruk wilde maken
op zijn klasgenoten door van de hoge duikplank af te duiken. Hij denkt daaraan
terug wanneer hij met zijn vuist verderop in het verhaal door het canvas van
een waardevol schilderij slaat.
Jelmer Verhooff vertelt dat de meeste mensen vinden dat
hij zo’n prachtige woning heeft. Hij woont namelijk in het Hollands museum,
waarvan hij conservator is. Jelmer is bijna 40 jaar. Hij organiseert een
tentoonstelling van jonge kunstenaars die een moderne opvatting over kunst
hebben. De tentoonstelling heet “Duel.” Het motto ervan is: “Dutch artist
challenged by modern masters”. Een van de jonge kunstenaressen Emma Duiker
vindt het kopiëren van het schilderij Untitled No 18, 1962 van Mark Rotho
namelijk ook kunst.
Kunst en bedrog
Het thema is kunst en bedrog en dat kun je door deze
zinnen zien die uit het boek komen.
“ ‘De Victory Boogiewoogie
van Mondriaan hangt in het Hofstadmuseum toch tegenwoordig achter glas?’ vroeg
hij. Olde Hunisk knikte. ‘Goed,’ zei Verhooff. ‘Hoeveel experts zouden Emma
Duikers remake nog van het origineel kunnen onderscheiden als zij niet de
achterkant met catalogusnummer kunnen bekijken?’ ”
Jelmer Verhoof
Jelmer Verhooff is een directeur die is gaan wonen in de
Nieuwe Vleugel van het museum om het kraken te voorkomen. Hij overdenkt daar
zijn positie als directeur op zijn 40-jarige leeftijd.
Ik snap zelf niet waarom iemand dat zal doen, want dan
gebeurt het niet door krakers maar door hem zelf. En ik snap ook niet waarom
hij zou reageert op sommige dingen die normaal zijn en daarom zal ik ook snel
geen vrienden met hem zijn.
Taalgebruik
Het taalgebruik van het boek vindt ik gewoon normaal,
maar er zitten soms stukjes dat van de vroegere tijd komen. Hier heb je een zin
uit het boek waar je het kunt zien.
“Olde Hunisk was kennelijk zo grimmig dat hij Emma’s naam
niet meer kon of wilde uitspraken.”
Mijn stemming & Boodschap
Tijdens het lezen bleef mijn stemming het zelfde. Ik
vindt lezen al niet leuk en soms vindt ik een boek leuk en dan blijk ik maar
doorlezen. Dat heb ik met weinig boek, vooral met de Harry Potter boeken heb ik
dat. Maar bij dit boek het ik het niet/niet zo veel. Het was heel langdradig
waardoor ik steeds minder zin het in lezen. Maar zo als ik al eerder zei , is
dat ik niet veel van lezen hou en dan vindt ik dit boek niet spannend genoeg om
mijn stemming te veranderen tijdens het lezen van het boek.
Het boek heeft mij weinig boodschap gebracht. Het was
niet zo dat je aan het einde van dit boek iets nieuws wist. Het enige dat ik
heb geleerd, is dat sommige mensen heel dom kunnen zijn. Zoals kraken te
voorkomen door zelf het pand te kraken.
De Vergelijking
Ik heb mijn boek die ik nu heb gelezen met mijn andere
boeken vergeleken. Het is vooral de taalgebruik dat anders is. Dat komt vooral,
omdat de eerste boek die ik heb gelezen voor mijn blog komt uit deze tijd en
deze niet. Maar het verhaal zelfs is anders. De verhaallijn van Zwarte Sneeuw is
in de koude oorlog en Duel is in de tijd dat hacken actief was. Zwarte Sneeuw
was ook lekkerder te lezen, omdat er meer spannende dingen in voor kwamen dan
in Duel. Doordat het spannender was ging ik ook langer lezen. Maar het is nog
steeds niet zo leuk dat ik zelf nog een keer zou lezen.
Vragen
Ik heb twee vragen over jouw mening over dit boek. Ik wil
graag weten wat jet er van vindt.
1.
Wat vindt jij van de hoofdpersoon?
2.
Zou je zelf dit boek lezen? Zo ja/nee, waarom?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten